Η άρθρωση του γόνατος είναι η μεγαλύτερη σε μέγεθος άρθρωση του σώματος, ανάμεσα στο οστό του μηρού και της κνήμης-περόνης.
Ο αρθρικός χόνδρος που καλύπτει την αρθρική επιφάνεια είναι μια συνηθισμένη αιτία πόνου στο γόνατο γιατί είναι ένας ιστός που δεν έχει αγγείωση με αποτέλεσμα οποιαδήποτε βλάβη ή φθορά να μην επουλώνεται εύκολα.
Όσο γρηγορότερα διαγνωσθεί πρόβλημα στο χόνδρο τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση.
Άλλες δομές στην άρθρωση του γόνατος που παθαίνουν συχνά τραυματισμούς είναι οι μηνίσκοι (έσω και έξω), οι σύνδεσμοι και οι τένοντες.
Μάλιστα, πολλές φορές οι τραυματισμοί αφορούν περισσότερες από μία από τις δομές αυτές.
Οι παθήσεις αφορούν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού χωρίς ηλικιακό διαχωρισμό και μπορεί να είναι είτε εκφυλιστικές (π.χ. οστεοαρθρίτιδα), είτε τραυματικές (π.χ. ρήξεις μηνίσκου, χιαστών συνδέσμων, εξάρθρημα επιγονατίδος.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο που μπορεί και να περιορίζει τις καθημερινές δραστηριότητες, αίσθηση αδυναμίας ή αστάθειας, δυσκολία στην κάμψη ή έκταση του ποδιού, πρήξιμο ή οίδημα.
Εκτός από συντηρητικές, φαρμακευτικές ή ελάχιστα επεμβατικές ενέσιμες θεραπείες, πολλές από τις παθήσεις απαιτούν αρθροσκοπική ή χειρουργική αντιμετώπιση.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια εκφυλιστική νόσος που μάλιστα είναι και η συχνότερη πάθηση των αρθρώσεων, κυρίως του γόνατος και του ισχίου.
Ο εκφυλισμός του αρθρικού χόνδρου είναι που προκαλεί την οστεοαρθρίτιδα και σχετίζεται με κληρονομικούς παράγοντες, με την ύπαρξη άλλων παθήσεων (ρευματοειδής αρθρίτιδα, μεταβολικές παθήσεις), αλλά και με μηχανικά αίτια, όπως είναι η υπερβολική καταπόνηση των αρθρώσεων και οι τραυματισμοί.
Κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος και η μείωση της κινητικότητας της άρθρωσης. Η ιατρική εξέταση, οι ακτινογραφίες και ο αποκλεισμός άλλων παθήσεων είναι οι μέθοδοι διάγνωσης της νόσου.
Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα, υπάρχουν αποτελεσματικοί μέθοδοι για τη μείωση του πόνου, τη βελτίωση της λειτουργικότητας και τον περιορισμό της επιδείνωσης της νόσου.
Για την αντιμετώπισή της, ανάλογα με το στάδιο του εκφυλισμού του χόνδρου, ακολουθούνται σταδιακά επιλογές από τη βάση της πυραμίδας αντιμετώπισης (άσκηση, μυϊκή ενδυνάμωση, μείωση βάρους, κατάλληλα υποδήματα/πέλματα), στο επόμενο επίπεδο (αναλγητικά, φαρμακευτική αγωγή, εγχύσεις υαλουρονικού), μέχρι και τη χειρουργική επέμβαση.
Κύφωση και σκολίωση: Παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης που μπορεί να μην είναι προφανείς αλλά διαγιγνώσκονται εύκολα με την κλινική εξέταση. Είναι σημαντική η παρακολούθηση ασθενών με σκολίωση ή κύφωση από την παιδική ηλικία μέχρι την ωρίμανση του σκελετού.
Δισκοπάθεια: Είναι νόσος του μεσοσπονδύλιου δίσκου που μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόογυς, όπως κληρονομικότητα, κακή στάση σώματος, αυξημένες καταπονήσεις σε συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων υψηλού κινδύνου, αδύναμο μυϊκό σύστημα, αλλά και ατυχήματα. Είναι μια από τις συχνότερες αιτίες πόνου στη μέση και τον αυχένα και αντιμετωπίζεται διαφορετικά ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης της νόσου.
Αυχενικό σύνδρομο: Είναι μία από τις συνηθισμένες παθήσεις που σχετίζεται με το αυχενικό τμήμα της σπονδυλικής στήλης. Δεν είναι μια συγκεκριμένη πάθηση αλλά ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγραφεί οποιαδήποτε σύμπτωμα ή σύνολο συμπτωμάτων που εντοπίζονται αρχικά στον αυχένα αλλά που μπορεί να επεκτείνονται προς τους ώμους και το χέρι μέχρι και τα δάκτυλα. Το κύριο σύμπτωμα είναι πόνος και δυσκαμψία στην περιοχή του αυχένα. Άλλα συνήθη συμπτώματα είναι πονοκέφαλος, ζαλάδες ή και μούδιασμα στο χέρι.
Οσφυαλγία – Ισχιαλγία: Κοινά προβλήματα που ενώ δεν είναι γενικά ανησυχητικά θα πρέπει να παρακολουθούνται. Οι όροι αποδίδουν τον πόνο που εκδηλώνεται είτε στην περιοχή της μέσης είτε στο κάτω μέρος της πλάτης που απλώνεται προς το ισχίο, τους γλουτούς και το πόδι.
Η καλή κλινική εξέταση σε συνδυασμό με τις κατάλληλες απεικονιστικές μεθόδους είναι τα κύρια εργαλεία για τη διάγνωση των διαφορετικών παθήσεων της σπονδυλικής στήλης.
Παθήσεις στροφικού πετάλου: Τενοντίτιδα υπερακανθίου, οξεία ασβεστοποιός τενοντίτιδα, ρήξη τενοντίου πετάλου, ρήξη μακράς κεφαλής δικεφάλου.
Αστάθεια ώμου: Η αστάθεια ώμου μπορεί είτε να είναι αποτέλεσμα κάποιου κρουστικού συμβάντος (π.χ. πτώση) είτε επαναλαμβανόμενων κινήσεων που επιτρέπουν στην κεφαλή του βραχιονίου να βγεί έξω από τα όρια της άρθρωσης.
Επικονδυλίτιδες αγκώνα: Είναι μια μυοσκελετική διαταραχή που προκαλεί πόνο στον έξω ή έσω επικόνδυλο του αγκώνα.
Προκαλείται από τον χρόνιο ερεθισμό των εκτεινόντων ή καμπτήρων τενόντων και συχνά σχετίζεται με καθημερινές απαιτητικές κινήσεις του χεριού κατά τις εργασιακές δραρτηριότητες ή με κάποια αθλήματα που απαιτούν δυνατές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις του χεριού (π.χ. τένις).
Η οστεοπόρωση είναι μια πάθηση με μεγάλο κλινικό ενδιαφέρον.
Ο όρος αναφέρεται στη μείωση της οστικής μάζας και στη διαταραχή της ποιότητας του οστού, παράγοντες που θέτουν τον ασθενή σε αυξημένο κίνδυνο για κατάγματα.
Εκτός από την ηλικία, στους παράγοντες κινδύνου συμπεριλαμβάνονται η κληρονομικότητα, ο χαμηλός δείκτης μάζας σώματος, προηγούμενα κατάγματα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα αλλά και η χρήση κορτικοστεροειδών.
Τα κύρια βήματα για την εντόπιση της οστεοπόρωσης είναι η καλή λήψη ιστορικού και η κλινική εξέταση, ο εργαστηριακός και ακτινολογικός έλεγχος και η πυκνομετρία.
Στόχος κάθε θεραπευτικού σχήματος είναι η πρόληψη των καταγμάτων, η αύξηση της ποσότητας αλλά και η βελτίωση της ποιότητας του οστού, και η ανακούφισης των ενοχλημάτων του ασθενούς.
Οι ενέσιμες θεραπείες αποτελούν ένα δεύτερο επίπεδο θεραπευτικής παρέμβασης, μετά τις συντηρητικές μεθόδους, στις περιπτώσεις που ο πόνος περιορίζει τις καθημερινές μας δραστηριότητες.
Εκτός των εγχύσεων τοπικών αναισθητικών και αντιφλεγμονοδών παραγόντων, πραγματοποιούνται και ενδαρθρικές εγχύσεις παραγώγων υαλουρονικού νατρίου.
Ονομάζονται και ιξωδοελαστικά συμπληρώματα γιατί αποκαθιστούν τη ρεολογική συμπεριφορά του υγρού της άρθρωσης.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, υπάρχουν διαθέσιμες πολλές λύσεις διαφορετικών όγκων και συγκεντρώσεων ώστε να μπορούν να καλύψουν τις διαφορετικές ανάγκες του κάθε ασθενή.
Η πελματογραφία είναι μια σύγχρονη διαγνωστική εξέταση που αναλύει τόσο στατικά όσο και δυναμικά (κατά τη βάδιση) τις ασκούμενες φορτίσεις στον άκρο πόδα.
Για την εξέταση αυτή χρησιμοποιείται ένα σύστημα απεικόνισης που περιλαμβάνει τον πελματογράφο, μια πλατφόρμα με χιλιάδες αισθητήρες καταγραφής πίεσης, και έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή με κατάλληλο λογισμικό σύστημα που αναλύει και μετασχηματίζει τα δεδομένα σε μια ψηφιακή εικόνα με ποσοτική πληροφορία για τις πιέσεις που ασκούνται σε κάθε ζώνη του πέλματος.
Δείτε περισσότερα