Επικονδυλίτιδα Αγκώνα

Η επικονδυλίτιδα αγκώνα είναι μια επώδυνη πάθηση του αγκώνα που εμφανίζεται ως απόρροια επαναλαμβανόμενων κινήσεων ή επαναλαμβανόμενης άρσης βάρους (υπέρχρηση των χεριών). Κάποιοι άνθρωποι κάνουν σε καθημερινή βάση είτε λόγω δουλειάς είτε λόγω κάποιας δραστηριότητας την ίδια επαναλαμβανόμενη κίνηση, με αποτέλεσμα να προκαλούνται μικροτραυματισμοί που οδηγούν σιγά σιγά σε φλεγμονή, μικρορήξεις και υαλοειδή εκφύλιση του τένοντα.

Συναντάται συχνότερα σε άτομα ηλικίας 30 - 50 ετών. Εμφανίζεται σε αθλητές και σε χειρώνακτες που ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κινήσεων σε καθημερινή και πολύωρη βάση αλλα και σε άτομα που δεν καταπονούν τα χέρια τους ( ιδιοπαθής επικονδυλίτιδα).

Χωρίζεται σε 2 είδη, ανάλογα με το σημείο εμφάνισής της. Η έξω επικονδυλίτιδα (tennis elbow) είναι συχνότερη, αφορά κυρίως τους εκτείνοντες των δακτύλων και του καρπού, ενώ η έσω επικονδυλίτιδα τους καμπτήρες των δακτύλων και του καρπού (golf elbow).

• Πόνος στον αγκώνα είτε στην εσωτερική είτε στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα. Ο πόνος στον αγκώνα που μπορεί να επεκτείνεται στο αντιβράχιο έως τον καρπό κατά τη χρήση του χεριού.

• Αδυναμία στον καρπό όταν ο ασθενής επιχειρεί να πιάσει κάποιο αντικείμενο.

• Ήπια δυσκαμψία.

• Μουδιάσματα στα δάχτυλα των χεριών.

Το ιατρικό του ασθενούς σε συνδυασμό με την κλινική εξέταση είναι συνήθως αρκετά για τη διάγνωση. Σε περίπτωση αμφιβολιών, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει μαγνητική τομογραφία, υπέρηχο ή ακτινογραφία για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ύπαρξης άλλων παθήσεων. Σπανιότερα, μπορεί να χρειαστεί να γίνει ειδική εξέταση για την αγωγιμότητα των νεύρων-ηλεκτρομυογράφημα- για τον αποκλεισμό της πιθανότητας να υπάρχει πίεση σε αυτά.

Συντηρητική θεραπεία

• Αποχή από τη δραστηριότητα.

• Αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

• Παγοθεραπεία.

• Φυσικοθεραπεία και ειδικές ασκήσεις στο σπίτι.

• Ειδικός νάρθηκας για επικονδυλίτιδα.

• Ενέσιμη θεραπεία με P.R.P και σπανιότερα ενέσεις κορτιζόνης.

Χειρουργική θεραπεία

Στις περιπτώσεις που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν μετά από 6 μήνες παρ' όλη τη συντηρητική θεραπεία και ο ασθενής περιορίζεται σημαντικά στην καθημερινότητά του, η χειρουργική επέμβαση δίνει τη λύση. Σε σπάνιες περιπτώσεις, χρειάζεται μια σύντομη, ελάχιστα επεμβατική διαδικασία, με στόχο την αποκατάσταση του τραυματισμένου τένοντα.