Αθλητικές Κακώσεις

Ο όρος αθλητικές κακώσεις περιγράφει τραυματισμούς που συμβαίνουν σε αθλητές (επαγγελματίες ή ερασιτέχνες) κατά την διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων (προπόνηση ή αγώνες). Μπορούν να συμβούν σε οποιονδήποτε, αλλά είναι συχνότεροι σε αθλητές λόγω συχνότητας επιβάρυνσης του μυοσκελετικού συστήματος. Είναι συνηθισμένοι τραυματισμοί και μπορεί να κυμαίνονται από ελαφρούς μέχρι σοβαρές καταστάσεις που απαιτούν ιατρική παρέμβαση.

Κατηγορίες Αθλητικών Κακώσεων

• Οξείες Κακώσεις: προκύπτουν από αιφνίδιο τραυματισμό πχ. διαστρέμματα, θλάσεις, κατάγματα, εξαρθρώσεις.

• Χρόνιες Κακώσεις: αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου λόγω επαναλαμβανόμενης καταπόνησης.πχ. τενοντίτιδες, σύνδρομα υπέρχρησης (π.χ. το γόνατο του δρομέα).

Συνηθισμένοι Τύποι Κακώσεων

• Διαστρέμματα: Τραυματισμοί συνδέσμων (π.χ. στον αστράγαλο).

• Θλάσεις: Τραυματισμοί μυών ή τενόντων.

• Κατάγματα: Σπάσιμο οστού.

• Εξαρθρώσεις: Μετατόπιση άρθρωσης από τη φυσιολογική της θέση.

• Τενοντίτιδες: Φλεγμονή των τενόντων.

• Σύνδρομο Σύνθλιψης: Επικίνδυνη κατάσταση που περιλαμβάνει πίεση στους ιστούς από αιμάτωμα.

Οι πιο συχνές αθλητικές κακώσεις είναι:

• Ρήξη αχιλλείου τένοντα

• Εξάρθρημα ώμου

• Ρήξη μηνίσκου

• Ρήξη πρόσθιου χιαστού

• Ρήξη στροφικού πετάλου ώμου

• Σύνδρομο λαγοκνημιαίας ταινίας

Ανάλογα με τον τύπο τραυματισμού αναφέρονται:

• Πόνος.

• Πρήξιμο.

• Περιορισμένη κινητικότητα.

• Αστάθεια άρθρωσης.

• Μωλωπισμός (μελανιά).

• Αίσθημα "κλικ" ή "σκασίματος" κατά την κάκωση.

Η αντιμετώπιση των αθλητικών κακώσεων εξαρτάται από τη φύση της κάκωσης και η προϋπόθεση για την σωστή αποκατάσταση είναι η σωστή διάγνωση.

Άμεση Αντιμετώπιση με τη μέθοδο R.I.C.E.:

• Rest (Ξεκούραση): Αποφυγή χρήσης της τραυματισμένης περιοχής.

• Ice (Πάγος): Εφαρμογή πάγου για μείωση του πρηξίματος.

• Compression (Συμπίεση): Ελαστικός επίδεσμος για στήριξη.

• Elevation (Ανύψωση): Ανύψωση του τραυματισμένου μέλους.

Συντηρητική Θεραπεία

• Φαρμακευτική αγωγή (π.χ. αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα, ισχυρότερα αναλγητικά κλπ.).

• Τοπικές εγχύσεις και βιολογικές θεραπείες που βασίζονται στην ικανότητα αυτοΐασης του οργανισμού

(πχ. PRP).

• Φυσικοθεραπεία.

Χειρουργική Θεραπεία

Σε σοβαρές κακώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση ανάλογη της κάκωσης.

Η θεραπεία των αθλητικών κακώσεων μπορεί να είναι χειρουργική, κυρίως όταν ο αθλητής είναι νέος και πρέπει να επιστρέψει άμεσα στις αθλητικές του δραστηριότητες. Συνήθως η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η αρθροσκοπική, η οποία είναι σύγχρονη, ασφαλής και προσφέρει ταχεία ανάρρωση με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ενδεικτικά:

• Η ρήξη προσθίου χιαστού μπορεί να αντιμετωπιστεί με συνδεσμοπλαστική του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου.

• Η ρήξη αχιλλείου τένοντα μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε με ανοιχτή είτε με διαδερμική συρραφή.

• Η ρήξη μηνίσκου αντιμετωπίζεται με μηνισκεκτομή ή συρραφή.

• Σε περιπτώσεις καταγμάτων, ο ιατρός συστήνει είτε την τοποθέτηση νάρθηκα ή γύψου είτε την οστεοσύνθεση.