Οστεοχόνδρινες Βλάβες

Ο αρθρικός χόνδρος είναι ένας λείος, λευκός, μαλακός ιστός ο οποίος επικαλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες των οστών και επιτρέπει την ομαλή κύληση μεταξύ τους, άρα και την ομαλή και ανώδυνη κίνηση στην άρθρωση. Καλύπτει την επιφάνεια κίνησης των αρθρώσεων, όπως το γόνατο και την ποδοκνημική. Ο χόνδρος συμβάλλει αποτελεσματικά στη μείωση της τριβής, ενώ επίσης απορροφά τους κραδασμούς κατά την κίνηση και την άθληση.

Με τον όρο «χόνδρινες βλάβες» εννοούμε τη φθορά του χόνδρου. Ο μηχανισμός κάκωσης συμπεριλαμβάνει οξύ και βίαιο τραυματισμό της αρθρικής επιφάνειας ή/και επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα τη σύνθλιψη ή ακόμα και την απόσπαση τμήματος του αρθρικού χόνδρου. Σε κάποιες περιπτώσεις, η κάκωση μπορεί να επέλθει και λόγω της ύπαρξης οστικών κύστεων.

Η φθορά αυτή του αρθρικού χόνδρου μπορεί να συμβεί:

• Μετά από κάποιον τραυματισμό (ταυτόχρονα με ρήξεις συνδέσμων, ρήξεις μηνίσκων ή και κατάγματα οστών).

• Ως αποτέλεσμα προοδευτικής εκφύλισης (λόγω ηλικίας, αυτοάνοσων νοσημάτων, γενετικά προδιαθεσιακών παραγόντων).

• Από άγνωστα-ιδιοπαθή αίτια (διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα).

Ο αρθρικός χόνδρος (όπως και ο νευρικός ιστός) είναι οι δύο μοναδικοί ιστοί του ανθρωπίνου σώματος, οι οποίοι μετά την καταστροφή τους δεν μπορούν να αναγεννηθούν και οι όποιες βλάβες προκληθούν στους χόνδρους είναι μη αναστρέψιμες και προοδευτικά χειροτερεύουν.

Τα συμπτώματα μίας χόνδρινης βλάβης που περιλαμβάνει τον χόνδρο και το υποκείμενο οστό περιλαμβάνουν:

• Πόνο.

• Πρήξιμο και ύδραθρο( υγρό στην άρθρωση).

• Αστάθεια της άρθρωσης του γόνατος.

• Μειωμένο εύρος κίνησης, κριγμό και μπλοκάρισμα κίνησης.

• Τρυφερότητα, συχνά αισθητή στο κέντρο του γόνατος.

• Αδυναμία πλήρους επέκτασης ή κάμψης της άρθρωσης του γόνατος.

Η επιβεβαίωση της κλινικής διάγνωσης πραγματοποιείται με απεικονιστικό (μαγνητική τομογραφία) και ακτινολογικό έλεγχο (ακτινογραφία).

Συντηρητική θεραπεία

Η θεραπεία πρωταρχικά είναι συντηρητική με αποφόρτιση της άρθρωσης με τη χρήση βακτηριών. Παράλληλα, ακολουθείται φαρμακευτική αντιφλεγμονώδη, αναλγητική και αποιδηματική αγωγή. Εν συνεχεία μπορεί να ακολουθήσει φυσικοθεραπεία και κινησιοθεραπεία για την ενδυνάμωση και αποκατάσταση της κίνησης της άρθρωσης.

Επίσης, για την ενίσχυση της αρθρικής επιφάνειας χρησιμοποιούνται συμπληρώματα υαλουρονικού και χονδροïτίνης. Τα συμπληρώματα αυτά λαμβάνονται είτε από στόματος, είτε εγχεόμενα ενδοαρθρικά. Η γλυκοζαμίνη και η χονδροïτίνη είναι ουσίες που περιέχονται φυσιολογικά στο ανθρώπινο σώμα.

Χρησιμοποιούνται επίσης νέες Βιολογικές τεχνικές όπως εγχύσεις:

• Βλαστοκυττάρων (StemCells) ή Αυτόλογων Χονδροκυττάρων.

• Πλάσματος Πλούσιου σε Αιμοπετάλια (PRP).

Που έχουν επουλωτική δράση και ανακούφιση από την συμπτωματολογία.

Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική αντιμετώπιση εφαρμόζεται όταν τα συντηρητικά μέτρα δεν αποδώσουν και τα συμπτώματα επιμένουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις των τεχνικών αποκατάστασης, η επέμβαση πραγματοποιείται αρθροσκοπικά.

Κατά την αρθροσκοπική επέμβαση μπορούν να εφαρμοστούν τεχνικές, όπως:

• Τεχνική των μικροκαταγμάτων (microfractures) που έχει ένδειξη σε βλάβες μικρού μεγέθους.

• Μεταμόσχευση οστεοχόνδρινων κυλίνδρων (mosaicplasty) που ενδείκνυται σε μεγαλύτερου μεγέθους οστεοχόνδρινες βλάβες.

• Μεταμόσχευση αυτόλογων χονδροκυττάρων.

Η αρθροσκόπηση της πάσχουσας άρθρωσης αποτελεί την πλέον ανώδυνη και αναίμακτη χειρουργική μέθοδο επιλογής. Μέσω δύο πολύ μικρών τομών, μεγέθους 5 χιλιοστών η κάθε μία, εισάγονται στο γόνατο μία μικροκάμερα πολύ υψηλής ανάλυσης (UHD) και τα ειδικά σχεδιασμένα μικροεργαλεία. Με τον τρόπο αυτό, χωρίς πόνο ή απώλεια αίματος, σχεδόν διαδερμικά, διενεργείται η χειρουργική επέμβαση. Διαρκεί 30 - 45 λεπτών κατά μέσο όρο και ο ασθενής 3 ώρες μετά το χειρουργείο μπορεί να πάρει εξιτήριο από την κλινική.